Op 5 april 2018 is het nieuwe UWV Kennisverslag 2018-5 verschenen. In betreffende publicatie wordt ingegaan op de WGA-instroom, -uitstroom en -doorstroom van werknemers van publiek verzekerden en eigenrisicodragers. Deze publicatie is met name interessant omdat eigenrisicodragers WGA vaak claimen minder instroom, meer uitstroom en/of doorstroom binnen de WGA te hebben ten opzichte van publiek verzekerde werkgevers.
Uit het kennisverslag blijkt dat het instroomrisico gelijk is en er dus geen verschil is te duiden tussen publiek verzekerden en eigenrisicodragers. Ook heeft men gekeken naar grote werkgevers, die vaker eigenrisicodrager zijn, maar ook hier is er geen duidelijk verschil voor wat betreft het instroomrisico. De uitstroom (zoals herstel) is bij eigenrisicodragers iets hoger dan publiek verzekerde werkgevers. De doorstroom naar de IVA is wel aanzienlijk hoger bij eigenrisicodragers dan bij publiek verzekerde werkgevers.
Verder laat de publicatie zien dat van de werknemers van eigenrisicodragers die in 2006 in de WGA instroomden, eind 2017 20% uitgestroomd is vanwege herstel, bij de publiek verzekerde werkgevers is dit 16%. Dit verschil is ‘klein’ en wordt verklaard door de rechten en plichten die bestaan rondom de Wet Verbetering Poortwachter en prikkels tot preventie van WGA-instroom. Betreffende zaken zijn voor eigenrisicodragers en publiek verzekerde werkgevers gelijk. Het eigenrisicodragerschap lijkt weinig invloed te hebben op het terugdringen van de daadwerkelijke WGA-instroom.
De enige kanttekening die het UWV maakt in de analyse is dat er geen sectorale verschillen, leeftijdsopbouw en geslacht zijn meegenomen. Dergelijke populatie verschillen zouden mogelijk invloed kunnen hebben maar of dat het verschil zal maken is echter de vraag. Ook heeft het UWV niet gekeken naar selectiecriteria: overstappers die wisselen tussen publiek verzekeren en eigenrisicodragen op basis van het schadeprofiel (hoog/laag risico).
Het lijkt erop dat eigenrsicodragers meer regie kunnen voeren op het uitstroom en doorstroom beleid van WGA-gerechtigden. Er wordt immers voor meer WGA uit-/doorstroom gezorgd en met name de doorstroom van WGA naar IVA is groot. Hierop maakt het UWV wel een kanttekening door aan te geven dat eigenrisicodragers voorrang hebben bij een verzoek tot een herbeoordeling dan publiek verzekerde werkgevers. De doorstroom naar IVA bij publiek verzekerde werkgevers bedraagt 27% versus 42% bij eigenrisicodragers bij de stand van zaken eind 2017 en WGA-instroom in 2010. Of het hebben van voorrang van eigenrisicodragers bij een verzoek tot een herbeoordeling 15% bedraagt is niet te controleren door het UWV.
Tot slot wordt aangegeven dat binnenkort een onderzoek van SEO Economisch Onderzoek zal verschijnen. In dit onderzoek zullen (veel) meer aspecten dan in deze publicatie worden meegenomen en zal dus een interessant document zijn.
Wel is duidelijk dat er nog werk aan de winkel is in de wereld van advisering, implementatie en uitvoering omtrent eigenrisicodragen. Qua WGA uit-/doorstroom doen eigenrisicodragers het eigenlijk al best aardig maar kan ook hier meer resultaat worden behaald. Als we kijken naar WGA instroomreductie dan kunnen hier nog echt stappen worden gezet, wanneer werkgevers meer werk maken van thema’s als preventie en duurzame inzetbaarheid. Hierbij zullen zeker aspecten als het langer moeten/willen doorwerken, carrière ontwikkeling en mogelijke generatie regelingen een belangrijke rol gaan vervullen.
Bron: UWV Kennisverslag 2018-5 – https://www.uwv.nl/overuwv/pers/nieuwsberichten/2018/hogere-uitstroom-wga-bij-eigenrisicodragers.aspx
