De Centrale Raad van Beroep (CRvB) heeft op 10 januari 2018 een uitspraak gedaan in een zaak waarbij er na een jaar ziektewet sprake was van een eerstejaars ziektewet beoordeling en de uitkering ten gevolge daarvan werd beëindigd. In deze zaak gaat het specifiek om het feit dat er volgens appellante voor de bepaling van de maatstaf arbeid een onrechtvaardig onderscheid wordt gemaakt tussen vangnetters en niet-vangnetters. Gesteld wordt dat er sinds de introductie van de Wet BeZaVa een nieuwe maatstaf arbeid van toepassing is voor vangnetters terwijl deze voor niet-vangnetters ongewijzigd is gebleven.
De maatstaf arbeid betreft voor niet-vangnetters de eigen bedongen arbeid en voor vangnetters het kunnen verrichten van algemeen geaccepteerde arbeid. De CRvB geeft als onderbouwing onder andere aan dat in de memorie van toelichting van de Wet BeZaVa is weergegeven dat vangnetters zonder werkgever doorgaans geen bestendige arbeid verrichten. Werknemers in vaste dienst komen na herstel weer terug bij de werkgever om hun eigen werk te verrichten. Voor vangnetters die flexibele arbeid verrichten ligt het niet voor de hand om de beoordeling van hun geschiktheid te toetsen tot het werk die zij verrichten op het moment dat zij ziek werden. Wanneer vangnetters namelijk hersteld zijn en weer aan het werk gaan wordt er veelal ander arbeid verricht. Dit is een reden om de geschiktheid tot werken te relateren aan het kunnen verrichten van algemeen geaccepteerde arbeid.
Appellante verzocht CRvB tevens het verschil in de maatstaf arbeid te toetsen aan het discriminatieverbod van art. 14 EVRM. De CRvB gaf in deze uitspraak aan dat er geen strijdigheid is met het discriminatieverbod van art. 14 EVRM omdat de maatstaf arbeid objectief gerechtvaardigd is én een proportioneel middel.
Bronnen:
Nederlandse Documentatie Sociale Zekerheid –http://td40.tripolis.com/public/online/w514Q9vnmcYnpcATtXNWXw/edx8jrcDkr+BEEUfRIm49g/view.html
Rechtspraak.nl –https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:CRVB:2018:57
